Ik ben lekker aan het boksen op mijn vrije woensdagochtend als ik ineens de woorden ‘boardingschool’, ‘overseas’ en ‘Canada’ opvang. Hey, dat hoor je niet vaak. Ik ben verbaasd en nieuwsgierig, en voel de behoefte om met de vrouw die deze woorden uitspreekt een praatje te maken. 

Na de les stap ik op haar af en beken dat ik een deel van haar gesprek opving en erg nieuwsgierig ben naar haar verhaal. Ik heb namelijk ook op internaat gezeten en verbleef ook een deel van mijn jeugd in het buitenland. Meteen zijn we in een geanimeerd gesprek verwikkeld over in welke landen we hebben gewoond, hoe lang, hoe we (weer) in Nederland terecht zijn gekomen, welke uitdagingen we hier tegenkwamen en nog veel meer. 

Het is bijzonder om iemand tegen te komen die een vergelijkbare ervaring heeft. Ze wijst mij op het boek Third Culture Kids, Growing up Among Worlds van David Pollock en Ruth van Reken. Ik had nog nooit gehoord van de term Third Culture Kid: iemand die een significant deel van zijn of haar jeugd heeft doorgebracht in 1 of meerdere landen vanwege het werk van een van de ouders. Bijzonder dat er een naam bestaat voor iemand zoals ik en dat er ook over is geschreven.

Als achtjarig meisje vertrok ik met mijn zusje en ouders naar Maleisië met achterlating van mijn vertrouwde omgeving, familie en vriendinnetjes. Spannend en ontwrichtend tegelijkertijd. Na vier jaar ging ik alleen terug naar Nederland voor de middelbare school en woonde ik in een internaat. Opnieuw moest ik mij verdiepen in de kledingcode, de populaire liedjes, bands en tv-series, het drukke verkeer en de manier van omgang met elkaar. Ik voelde duidelijk: ik ben anders. Dit is me gedurende mijn leven naar volwassenheid bijgebleven. En nu ook de reden dat ik mensen coach die eenzelfde ervaring en gevoel hebben.  

Ik koop het boek. Wat een herkenning, wat een eye opener! Ik vond het altijd lastig woorden te vinden om ‘het Third Culture Kid zijn’ te duiden. Nu heb ik ze gevonden en dat is fijn. Het boek laat naast het herkennen van de uitdagingen ook de kwaliteiten zien die een dergelijk leven met zich meebrengt. Zo ben ik bijvoorbeeld – met mijn uit noodzaak verworven aanpassingsvermogen – snel in staat om met verschillende mensen om te gaan. Van een last waar ik niet of nauwelijks over sprak, wordt mijn interculturele achtergrond ineens een waardevolle ‘asset’. 

De komende tijd schrijf ik vaker over dit onderwerp. Ook organiseer ik dit jaar een aantal Third Culture Kid Café’s.

Ben of voel jij je ook een Third Culture Kid, dan nodig ik je van harte uit te komen, andere TCK’s te ontmoeten en als je wilt je verhaal te delen. Neem vrijblijvend contact met mij op voor meer informatie.